Rada Miasta podjęła uchwałę o ogłoszeniu roku 2012 rokiem Romana Mayzla.
To kolejna wybitna postać w historii Oświęcimia, która będzie przybliżana mieszkańcom miasta poprzez organizację konferencji, okazjonalnych spotkań czy wystaw.
Roman Michał Mayzel urodził się 28 lutego 1870 roku.
Był rodowitym krakowianinem, którego los związał z naszym miastem.
Piastował urząd burmistrza Oświęcimia przez 26 lat. Od chwili wyboru w 1909 roku aż do śmierci w 1935.
W dziejach Oświęcimia nie było podobnego przypadku.
Rada Miasta podjęła uchwałę o ogłoszeniu roku 2012 rokiem Romana Mayzla.
To kolejna wybitna postać w historii Oświęcimia, która będzie przybliżana mieszkańcom miasta poprzez organizację konferencji, okazjonalnych spotkań czy wystaw.
Roman Michał Mayzel urodził się 28 lutego 1870 roku.
Był rodowitym krakowianinem, którego los związał z naszym miastem.
Piastował urząd burmistrza Oświęcimia przez 26 lat. Od chwili wyboru w 1909 roku aż do śmierci w 1935.
W dziejach Oświęcimia nie było podobnego przypadku.
Jako student farmacji na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego odbywał w latach 1888-1890 obowiązkową praktykę w aptece Antoniego Polaszka w Oświęcimiu. Takie było pierwsze jego zetknięcie z miastem, z którym później związał go los w sposób szczególny. Uzyskawszy w roku 1892 na UJ dyplom magistra farmacji, wraca ponownie do oświęcimskiej apteki, w której odbywał praktykę zawodową i pracuje w niej do 1897. Po otrzymaniu koncesji otworzył w roku 1898 własną drogerię ( skład materiałów aptekarskich) tuż obok budynku Urzędu Miejskiego.
Gdy w 1909 roku został burmistrzem i praca społeczna zaczęła pochłaniać mu coraz więcej czasu, prowadzenie drogerii powierzył kierownikowi, a na początku lat trzydziestych swą firmę nawet wydzierżawił. Z chwilą objęcia urzędu burmistrzowskiego wystąpił przed reprezentacją miasta z ideą utworzenia w Oświęcimiu starostwa.
Radni odnieśli się do tej propozycji pozytywnie. Nie zrażony trudnościami nowo mianowany burmistrz odbywał sam lub w towarzystwie radnych liczne podróże do Lwowa i Wiednia i wreszcie po poparciu Koła Polskiego w parlamencie wiedeńskim zdołał uzyskać kreowanie starostwa w naszym mieście. Fakt, że powołano ten urząd już w 1910 r był osobistym sukcesem nowego burmistrza, umocnił jego autorytet.
Na początku swej działalności rozpoczął starania o przeprowadzenie kanalizacji miasta i wodociągów. Niestety, wybuch I wojny światowej przeszkodził w urzeczywistnieniu tego ważnego zamierzenia. Po zakończeniu wojny R. Mayzel brał żywy udział w pracach plebiscytowych jako prezes Powiatowego Komitetu Plebiscytowego w Oświęcimiu.
Cieszył się ogromnym szacunkiem, wybierano go wielokrotnie na odpowiedzialne stanowiska. Prezesował również Towarzystwu Szkoły Średniej, miejscowym oddziałom Związku Legionistów i Związku Powstańców, Ochotniczej Straży Pożarnej, Towarzystwu Sportowemu Soła.
Jako burmistrz Roman Mayzel oddał Oświęcimiowi i jego mieszkańcom niewątpliwe zasługi w dziedzinie gospodarczej i społecznej. Z materiałów archiwalnych wynika, że gdy inni opuszczali miasto w trudnych czasach wojennych (1914-1918) on dbał o jego aprowizację, o prawidłowe funkcjonowanie szkół, o nowo powstałe gimnazjum, o bezpieczeństwo publiczne, starał się o wszystko nie patrząc na zdrowie i majątek. Został opracowany plan regulacji miasta, przebudowano część ulic, a przede wszystkim ukończono w 1924 r budowę żelbetonowego mostu na Sole pod zamkiem.
W dowód uznania zasług Romana Mayzla, Rada Miejska na posiedzeniu w dniu 3 września 1924 r jednomyślnie uchwaliła nadanie mu „honorowego obywatelstwa królewskiego miasta Oświęcimia”, a w 10 lat później ulicę Chrzanowską nazwano ulicą im. Romana Mayzla.
Romana Mayzla cechowała wielka kultura osobista i tolerancja. Nie uznawał różnic religijnych i narodowościowych między obywatelami, co w „Oświęcimskiej Jerozolimie" miało ogromne znaczenie. Tutejsza Gmina Izraelicka miała zawsze we władzach miejskich znaczącą reprezentację.
Zmarł nagle 23 lipca 1935 roku w czasie pobytu w Iwoniczu Zdroju i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Uchwała Rady Miasta Oświęcim – zobacz
