Rondo u zbiegu ulic: Wyzwolenia – Leszczyńskiej – Kolbego będzie nosić imię zmarłego pod koniec lipca tego roku Augusta Kowalczyka, Honorowego Obywatela Miasta Oświęcimia, byłego więźnia KL Auschwitz, aktora, pisarza i reżysera.
Miasto uhonorowało w ten sposób wspaniałego człowieka, w sposób szczególny związanego z Oświęcimiem. – Jest to forma podziękowania za ogromne zaangażowanie śp. Augusta Kowalczyka w działalność na rzecz miasta. W tym budowę Pomnika – Hospicjum Miastu Oświęcim, będącego hołdem dla mieszkańców miasta, niosących pomoc więźniom KL Auschwitz w czasie okupacji hitlerowskiej – mówi pełniący funkcję prezydenta Oświęcimia Janusz Chwierut. – Także za jego pracę na rzecz dialogu polsko – niemieckiego z udziałem młodzieży – dodaje.
Rondo u zbiegu ulic: Wyzwolenia – Leszczyńskiej – Kolbego będzie nosić imię zmarłego pod koniec lipca tego roku Augusta Kowalczyka, Honorowego Obywatela Miasta Oświęcimia, byłego więźnia KL Auschwitz, aktora, pisarza i reżysera.
Miasto uhonorowało w ten sposób wspaniałego człowieka, w sposób szczególny związanego z Oświęcimiem. – Jest to forma podziękowania za ogromne zaangażowanie śp. Augusta Kowalczyka w działalność na rzecz miasta. W tym budowę Pomnika – Hospicjum Miastu Oświęcim, będącego hołdem dla mieszkańców miasta, niosących pomoc więźniom KL Auschwitz w czasie okupacji hitlerowskiej – mówi pełniący funkcję prezydenta Oświęcimia Janusz Chwierut. – Także za jego pracę na rzecz dialogu polsko – niemieckiego z udziałem młodzieży – dodaje.
August Kowalczyk urodził się 15 sierpnia 1921 w Tarnawej Górze. Liceum Ogólnokształcące ukończył w Dębicy. Po zdanej maturze planował uczyć się w seminarium, lecz wybuch wojny przerwał te plany. Kowalczyk postanowił wstąpić do armii polskiej we Francji, ale został aresztowany w czasie przekraczania terytorium Słowacji i 4 grudnia 1940 r. przetransportowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Miał numer 6804, pracował przy wyładunku materiałów budowlanych, przy budowie zakładów Buna-Werke, przy rozbiórce zbombardowanej synagogi w Oświęcimiu oraz domów po wysiedlonych Polakach w Monowicach. 28 maja 1942 został przeniesiony za kontakty z ludnością cywilną Oświęcimia do dożywotniej kompanii karnej. Wraz z innymi więźniami 10 czerwca 1942 podjął próbę ucieczki po zakończeniu prac przy budowie rowu melioracyjnego. Uciekł do lasu, następnie ukrywał się w zbożu, gdzie został odnaleziony przez okoliczne kobiety, które zapewniły mu kobiece przebranie i wskazały miejsce bezpiecznego schronienia. Ukrywał się przez 7 tygodni w kryjówce na poddaszu jednego z domów w miejscowości Bojszowy. Później z fałszywymi dokumentami wyjechał na Śląsk, po czym dotarł do Krakowa. Do końca wojny walczył w szeregach AK w miechowskiem.
Po przejściu na emeryturę w 1981 rozpoczął działalność w Towarzystwie Opieki nad Oświęcimiem. Zaczął również wówczas jeździć po Polsce i świecie ze swoim monodramem "6804", by opowiadać o piekle obozowego życia. Przez przeszło 30 lat tej działalności odwiedził tysiące szkół na terenie całego kraju przekazując młodzieży świadectwo o tamtym czasie. Ostatnie 6804 wystąpienie, które symbolicznie zrównało się z jego obozowym numerem, odbyło się na terenie Auschwitz 10 czerwca 2012, w 70. rocznicę jego ucieczki z obozu.
9 listopada 1945 zadebiutował jako aktor w teatrze. Występował w teatrach: krakowskim Rapsodycznym (1945–1952) i warszawskim Ludowym (1952–1954). W latach 1954–1962 i 1964–1981 występował na scenie Teatru Polskiego w Warszawie, a w latach 1962–1964 w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.
W latach 1962–1966 był dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, a w latach 1968–1981 dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Polskiego w Warszawie. To za czasów jego dyrekcji Józef Szajna wystawił swoją wizję Fausta Johanna Wolfganga Goethego.
Wieloletni wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem, przewodniczący Krajowej Rady Polskiej Unii Ofiar Nazizmu, przewodniczący Rady Fundacji Pomnika-Hospicjum Miastu Oświęcim oraz członek Rady Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie".
W 1995 wydana została książka jego autorstwa Refren kolczastego drutu: Trylogia prawdziwa, będąca wspomnieniami z pobytu w Auschwitz-Birkenau, jego ucieczki oraz z okresu ukrywania się.
Uczestniczył w przygotowaniach obchodów 55. i 60. rocznicy wyzwolenia KL Auschwitz-Birkenau oraz 55. rocznicy buntu Karnej Kompanii KL Auschwitz.
Źródło Wikipedia
