Trasa 2 – piesza (żółta)
Z Muzeum Auschwitz-Birkenau do Starego Miasta
Były obóz KL Auschwitz – ul. Więźniów Oświęcimia – ul. Obozowa
– ul. Polna – ul. Legionów – dolina rzeki Soły – ul. Knycza – Rynek Główny
– ul. Mickiewicza – ul. Sienkiewicza – pl. Tadeusza Kościuszki (2,95 km)
Szlak ten nazywany jest łącznikowym nie bez przyczyny. Łączy on umieszczone z dala od centrum Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau z sercem Oświęcimia – Starym Miastem. Tym samym szlak ten stanowi swoisty pomost pomiędzy barwnymi dziejami grodu książąt oświęcimskich a tragicznymi wspomnieniami z czasów II wojny światowej. Wędrówka tą trasą przypomina też, że Oświęcim to nie tylko miejsce martyrologii, ale miasto z wielowiekową historią i obiecującymi perspektywami na przyszłość
Trasa 2 – piesza (żółta)
Z Muzeum Auschwitz-Birkenau do Starego Miasta
Były obóz KL Auschwitz – ul. Więźniów Oświęcimia – ul. Obozowa
– ul. Polna – ul. Legionów – dolina rzeki Soły – ul. Knycza – Rynek Główny
– ul. Mickiewicza – ul. Sienkiewicza – pl. Tadeusza Kościuszki (2,95 km)
Szlak ten nazywany jest łącznikowym nie bez przyczyny. Łączy on umieszczone z dala od centrum Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau z sercem Oświęcimia – Starym Miastem. Tym samym szlak ten stanowi swoisty pomost pomiędzy barwnymi dziejami grodu książąt oświęcimskich a tragicznymi wspomnieniami z czasów II wojny światowej. Wędrówka tą trasą przypomina też, że Oświęcim to nie tylko miejsce martyrologii, ale miasto z wielowiekową historią i obiecującymi perspektywami na przyszłość
2 lipca 1947 r. na terenie byłego obozu koncentracyjnego utworzono Państwowe Muzeum w Oświęcimiu, które obejmuje 191 ha przypadających na obie zachowane części obozu. W 1999 r. nazwa została zmieniona na Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
Obóz koncentracyjny założyli Niemcy na terenie byłych polskich koszar wojskowych na przedmieściach miasta w dzisiejszej dzielnicy Zasole. Pierwszy transport więźniów został przywieziony do KL Auschwitz 14 czerwca 1940 r. – było to 728 osób, polskich więźniów politycznych z więzienia w Tarnowie.
Przez cztery lata funkcjonowania obóz cały czas rozbudowywano. Obóz macierzysty KL Auschwitz I miał kilka podobozów i filii: KL Auschwitz II – Birkenau i KL Auschwitz III – Monowitz, które utworzono w latach 1941 – 42. Po ewakuacji więźniów – ostatni pieszy transport więźniów został wyprowadzony stąd w styczniu 1945 r. – Niemcy, starając się zatrzeć ślady zbrodni, wysadzili komory gazowe i krematoria w Brzezince, spalili też część baraków. 27 stycznia 1945 r. żołnierze Armii Czerwonej oswobodzili obóz i miasto.
Od 1947 r. budynki obozu macierzystego KL Auschwitz I można zwiedzać, a od 1979 r. Muzeum znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau jest placówką naukowo-badawczą, która gromadzi, konserwuje, opracowuje i udostępnia materiały archiwalne i muzealne eksponaty związane z byłym obozem koncentracyjnym.
Do Muzeum, oprócz tysięcy turystów polskich i zagranicznych, przyjeżdża wiele oficjalnych delegacji, przywódców państw, przedstawicieli międzynarodowych organizacji społecznych i wyznaniowych, które, będąc w Polsce, nie mogą ominąć tego największego cmentarza Europy.
Składając kwiaty pod Ścianą Śmierci czy na płycie Pomnika Ofiar Obozu w Brzezince, oddają hołd pomordowanym tutaj setkom tysięcy ludzi.
Muzeum można zwiedzać pod opieką licencjonowanego przewodnika muzealnego ( w językach: polskim, angielskim, czeskim, francuskim, hebrajskim, hiszpańskim, japońskim, niderlandzkim, niemieckim, rosyjskim, słowackim, szwedzkim, węgierskim i włoskim).
Można też, w rozszerzonym programie zwiedzania, spotkać się z historykami i byłymi więźniami obozu. Na terenie Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, w bloku nr 1, mieści się utworzone w 1959 r. Archiwum Państwowe, należące do instytucji o profilu naukowo-badawczym.
Do zadań Archiwum należy m.in. zabezpieczanie, gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie do badań naukowych oraz dla bieżących potrzeb państwa i obywateli materiałów archiwalnych posiadających historyczne znaczenie. Archiwum stanowi cenną bazę źródłową do poznania 800-letniego Oświęcimia oraz „ziemi oświęcimsko-zatorskiej”.
Po wyjściu z Państwowego Muzeum kierujemy się na ul. Więźniów Oświęcimia, aby udać się pieszo w stronę Starego Miasta. U zbiegu ulic Więźniów Oświęcimia i Obozowej od lutego 1945 r. znajduje się zbiorowa mogiła 700 osób – ostatnich pomordowanych i zmarłych z wycieńczenia więźniów KL Auschwitz.
Z ul. Obozowej skręcamy w ul. Polną, a następnie ul. Legionów dochodzimy do stadionu Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji (MOSiR), gdzie odbywają się nie tylko imprezy –sportowo-rekreacyjne, ale także miejskie zabawy plenerowe, koncerty i pikniki.
Z ul. Legionów skręcamy w prawo – po lewej stronie zostawiając stadion MOSiR-u – na drogę pomiędzy stadionem a ogródkami działkowymi. Dochodzimy nią do kładki dla pieszych, którą przechodzimy na drugi brzeg Soły. Po drodze można się na chwilę zatrzymać, aby stąd obejrzeć, patrząc w lewo, piękną panoramę Starego Miasta.
Na pierwszym tle widać imponujące rozmiarami zabudowania zespołu salezjańskiego, nieco dalej zobaczymy jasną, strzelistą wieżę kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, a jeszcze dalej, obok mostu Piastowskiego, dostrzeżemy oświęcimski zamek z górującą nad nim Wieżą Piastowską (zob. Trasa 1).
Z kładki schodzimy do ścieżki rowerowej, którą można dostać się na bulwary nad Sołą. Stąd kierując się schodami w górę, przechodzimy przez ul. B. Joselewicza i wchodzimy w ul. ks. Andrzeja Knycza. Idąc południową stroną Rynku Głównego i ul. Mickiewicza, dotrzemy na pl. Tadeusza Kościuszki, skąd można rozpocząć zwiedzanie Starego Miasta.
